Διαδερμική αντικατάσταση βαλβίδων
Στους ηλικιωμένους η στένωση της αορτικής βαλβίδας είναι κατά πλειοψηφία εκφυλιστικής αιτιολογίας, ταχέως επιδεινούμενη προϊούσας της ηλικίας και οδηγεί στην εμφάνιση συμπτωμάτων στηθάγχης, συγκοπής και δύσπνοιας και τελικά…
στο θάνατο. Μέχρι πριν μερικά χρόνια επί συμπτωμάτων η μόνη αποτελεσματική θεραπεία ήταν η χειρουργική αντικατάσταση της αορτικής βαλβίδας. Εδώ και μία δεκαετία εφαρμόζεται η διαδερμική αντικατάσταση (TAVI) με σταθερά βελτιούμενα κλινικά οφέλη. Έτσι σήμερα η TAVI αποτελεί τη θεραπεία εκλογής στους “μη κατάλληλους” για χειρουργείο ασθενείς καθώς και στους υψηλού χειρουργικού κινδύνου, δεδομένου ότι αποδεδειγμένα παρατείνει την επιβίωση. Στο πρόσφατο συνέδριο TCT στο San Francisco παρουσιάστηκαν βαλβίδες νέας τεχνολογίας και μελέτες για τις νέες αυτές βαλβίδες με ακόμα καλύτερη αποτελεσματικότητα και ασφάλεια της μεθόδου. Επίσης παρουσιάστηκαν μελέτες με πολύ καλά αποτελέσματα για χρήση της μεθόδου σε άτομα με βιοπροσθετική βαλβίδα που είχε τοποθετηθεί χειρουργικά και δυσλειτουργεί. Λόγω αυτών των μελετών ο FDA μάλιστα ανακοίνωσε την επέκταση της ένδειξης της διακαθετηριακής τεχνικής σε δυσλειτουργούσες βιοπροσθετικές βαλβίδες που είχαν τοποθετηθεί χειρουργικά.
Όσον αφορά τη σοβαρή ανεπάρκεια της μιτροειδούς βαλβίδας, σήμερα η χειρουργική αντικατάστασή της θεωρείται η θεραπεία εκλογής της. Η διαδερμική αντικατάστασή της αποτελεί μία πρόκληση για την επεμβατική καρδιολογία και τα τελευταία χρόνια έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος σε αυτόν το τομέα. Στο πρόσφατο συνέδριο TCT μάλιστα ανακοινώθηκαν νέες βαλβίδες για τη αντικατάσταση της μιτροειδούς που τοποθετούνται διακορυφαία και διακαθετηριακά με πολύ καλά αποτελέσματα.
ΑΓΓΕΙΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΩΝ ΑΡΤΗΡΙΩΝ
Η αγγειοπλαστική των στεφανιαίων αρτηριών με τοποθέτηση stent αποτελεί σήμερα την καθιερωμένη μέθοδο αντιμετώπισης της χρόνιας στεφανιαίας νόσου και του εμφράγματος του μυοκαρδίου. Τα τελευταία χρόνια εκτός από τα κλασσικά stents, έχουν αναπτυχθεί βιοαπορροφούμενα stents, τα οποία τοποθετούνται και επιτυγχάνουν την διάνοιξη του στεφανιαίου αγγείου αλλά αποτελούνται από “βιοδιαλόμενα” υλικά και με την πάροδο του χρόνου εξαφανίζονται. Αυτό προσφέρει θεωρητικά πλεονεκτήματα καθώς δεν παραμένει ξένο σώμα μέσα στο αγγείο και καθιστά δυνατή τη μελλοντική χειρουργική αντιμετώπιση της εξέλιξης της στεφανιαίας νόσου, είτε με άλλο stent είτε χειρουργικά με αορτοστεφανιαία παράκαμψη (bypass). Στο πρόσφατο συνέδριο ανακοινώθηκαν μελέτες όπως η ABSORB III που έδειξαν την αποτελεσματικότητα αυτών των νέων stents που έχουν αυτά τα θεωρητικά πλεονεκτήματα σε ειδικές κατηγορίες ασθενών όπως οι νέοι. Το τελικό συμπέρασμα ήταν ότι ακόμα και αν μία τεχνολογία είναι 90% ιδανική “υπάρχει πάντα τρόπος για την εξέλιξη και βελτίωσή της”
ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ (ΑΝΤΙΑΙΜΟΠΕΤΑΛΙΑΚΑ)
Βασικό στοιχείο της φαρμακευτικής αγωγής ενός οξέος εμφράγματος του μυοκαρδίου είναι τα αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα, δηλαδή τα φάρμακα που εμποδίζουν τη συσσώρευση των αιμοπεταλίων εμποδίζοντας το σχηματισμό και εξέλιξη του θρόμβου που προκαλεί το έμφραγμα. Όμως έχει αποδειχθεί ότι ένας στους 7 ασθενείς με έμφραγμα του μυοκαρδίου κάνουν εμετό κατά τη μεταφορά τους στο νοσοκομείο, γεγονός που θέτει ερωτήματα και αμφιβολίες για την απορρόφηση των αντιαιμοπεταλιακών φαρμάκων που δίδονται από του στόματος πριν τη μεταφορά του ασθενούς στο νοσοκομείο και τη διενέργεια αγγειοπλαστικής. Έτσι συζητείται η σκοπιμότητα ύπαρξης ενός αντιαιμοπεταλιακού φαρμάκου που θα δίδεται ενδοφλεβίως και όχι από του στόματος, εξασφαλίζοντας την απορρόφησή του και κατά συνέπεια τη δραστικότητά του. Στο πρόσφατο TCT ανακοινώθηκε η έγκριση και κυκλοφορία ενός τέτοιου νέου ενδοφλεβίου αντιαιμοπεταλιακού φαρμάκου, του cangrelor με πολύ καλά αποτελέσματα σε ασθενείς με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου.
